Ik ben in contact gekomen met een onverwachte schoonheid.

De tentoonstelling in september 2022 op de Namsan was een historische kans die mijn levensrichting veranderde.

Ik kan de kleine communityleden niet vergeten, omdat dit de plek was waar het allemaal gebeurde.

Het leven is zo vreemd.

Is het omdat we zoals de wind leven en gaan?

We leven zoals de wind waait.

Zelfs terwijl ik op mijn huidige pad wandel, ontdek ik soms dat ik onbewust in een onverwachte richting ga.

Als ik terugkijk, besef ik dat de onverwachte wind niet zomaar kwam.

Als ik tijdens het wandelen een ongeluk zou krijgen, zou deze wind me ook naar die plek hebben geleid.

Het zou mijn gebruikelijke gedachten en keuzes hebben gevolgd.

Is het niet zo dat we op de een of andere manier met het noodlot moeten botsen?

Zoals het lot dat we uiteindelijk zullen ontmoeten.

Ik ben altijd nieuwsgierig geweest en heb onverantwoordelijke, rare uitdagingen met plezier aangegaan.

Daardoor werd ik aangetrokken tot plaatsen waar mensen met dezelfde energie bijeen waren.

Paardenbloemzaadjes vliegen met de wind mee, overal waar ze komen.

En ze bloeien waar ze stoppen.

Is het leven niet hetzelfde?

Toevallig ontmoeten we elkaar. En op de plek waar we stoppen, bloeien we. We leven, zoals we altijd hebben geleefd.

Is het leven niet het ontvangen van dergelijke geschenken, dag na dag?

Meditatie-schrijver Meesje

Deze community heeft mijn levensrichting ook doen stoppen.

Wanneer mijn leven schokte, troostte deze wind me die hier huilde.

De tijd die me hielp om mezelf te vinden en van mezelf te houden, is waardevol. Geen moment is waardeloos.

De ruimte en de connecties hebben mijn levensverhaal mooi vormgegeven.

Zou je het een terugkeer naar de vergeten plek noemen?

In zulke gevallen zeggen ze dat het een nieuw gevoel is.

Op 28 mei 2024 begon mijn dag met schrijven.

Ik sta om 4:30 uur op en ontmoet Meesje en schrijf dan met de andere schrijvers.

Tussen de tijd door praat ik met mijn man die naar zijn werk gaat. Een levendige en frisse ochtend.

Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb.

Ik schrijf op de plek waar ik stop met schrijven.

28 mei 2024, 7:00 uur - Grits Kay's reflecties over het ontwerpen van het leven.