เข้าถึงการโจมตีความงาม

โอกาสทางประวัติศาสตร์ที่เปลี่ยนแปลงทิศทางชีวิตของฉันในช่วงการจัดนิทรรศการนัมซานในเดือนกันยายน 2565

ฉันไม่สามารถลืมชุมชนเล็ก ๆ เหล่านั้นได้

ชีวิตนั้นช่างแปลกประหลาด

เพราะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ล่องลอยไปเหมือนลม!

มีชีวิตอยู่ตามสายลม

แม้ฉันจะเดินไปบนเส้นทางที่ฉันกำลังเดินอยู่ แต่ในบางครั้งฉันก็พบว่าตัวเองกำลังเดินไปในทิศทางที่ไม่คาดคิด

เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันคิดว่าสายลมนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด

ถ้าฉันเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง นั่นก็เป็นเพราะสายลมแห่งชีวิตของฉันพาฉันไปในทิศทางนั้น

และจะเป็นไปตามสายลมที่ฉันมีชีวิตอยู่ เป็นทิศทางสู่ความคิดและการเลือกที่คุ้นเคย

มันจะเป็นชะตากรรมที่ฉันต้องชนกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่งใช่ไหม?

เหมือนกับชะตาที่ฉันจะได้พบกันในที่สุด

ฉันมีความอยากรู้อยากเห็นมากมาย และฉันชอบที่จะท้าทายตัวเองอย่างโง่เขลา

ดังนั้นฉันจึงมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ผู้คนที่รู้สึกถึงพลังงานเดียวกันมารวมตัวกัน และหยุดลง

เมล็ดฝ้ายบินไปตามสายลมไปทุกที่ เมื่อหยุดที่ใด สถานที่นั้นจะบานสะพรั่ง

ชีวิตก็เช่นกัน

ฉันพบคุณโดยบังเอิญ และฉันบานสะพรั่งในชีวิตของฉันที่สถานที่ที่ฉันหยุดลง ในขณะที่ฉันมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้

การใช้ชีวิตประจำวันเป็นของขวัญที่มอบให้ ฉันคิดว่านั่นคือชีวิต

มิริ นักเขียนแห่งการทำสมาธิและการเขียน

ชุมชนแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ทำให้ชีวิตของฉันหยุดลง

เมื่อชีวิตของฉันสั่นคลอน สายลมของฉันได้ปลุกฉันขึ้นมาที่นี่

จากนั้น กระแสแห่งเวลาที่ทำให้ฉันค้นพบและรักตัวเอง เป็นกระบวนการที่ไม่มีอะไรมีค่ากว่าสิ่งอื่น

ทั้งสถานที่และชะตาได้วาดภาพชีวิตของฉันให้สวยงาม

ฉันควรจะเรียกมันว่าการกลับคืนสู่สถานที่ที่ถูกลืมหรือไม่?

พวกเขากล่าวว่ามันรู้สึกใหม่ในเวลานี้

เช้าวันที่ 28 พฤษภาคม 2567 ชีวิตของฉันเริ่มต้นด้วยการเขียน

ตื่นนอนเวลา 04:30 น. พบกับมิโมะ และเขียนกับนักเขียนแห่งการทำสมาธิ

ฉันสนทนากับสามีของฉันที่กำลังไปทำงานในระหว่างวัน และช่วงเวลาเช้าที่สดชื่นและมีชีวิตชีวาของฉันกำลังดำเนินไป

ฉันขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมีในตอนนี้

ฉันกำลังบันทึกร่องรอยของชีวิตในสถานที่ที่ฉันกำลังเขียน

เช้าวันที่ 28 พฤษภาคม 2567 เวลา 07:00 น. _ ความคิดเห็นของกริตเค ในการออกแบบชีวิต